การกินนมแม่จะช่วยลดความเสี่ยงในการเกิดโรคอ้วนในเด็กได้ถึงร้อยละ 24 หมายความว่า ถ้าเด็กที่ไม่ได้ กินนมแม่ และโตขึ้นจะเป็นโรคอ้วน 100 คน แต่ถ้าเปลี่ยนเด็กกลุ่มนี้มากินนมแม่ เมื่อโตขึ้นจะเป็นโรคอ้วนเพียง 76 คน เพราะนมแม่จะช่วยป้องกันโรคอ้วนได้ ดังนี้

1. เด็กที่ดูดนมแม่จะดูดตามความต้องการของร่างกายเด็กเอง

ในแต่ละมื้อ เมื่ออิ่มลูกจะเลิกดูดเอง ต่างจากเด็กที่กินนมผสมซึ่งผู้ใหญ่มักบังคับให้กินนมให้หมดขวด ทำให้พลังงาน และสารอาหารเกินต้องการและเมื่อเริ่มอาหารตามวัย เมื่ออายุ 6 เดือนขึ้นไป เด็กที่กินนมแม่ จะเริ่มมีการควบคุมตนเองในเรื่องการกินอาหารได้ดีกว่าโดยจะสามารถควบคุมปริมาณอาหารบริโภคเอง โดยการลดปริมาณนมลง

 

2. เด็กที่กินนมแม่น้ำหนักจะขึ้นช้ากว่าเด็กที่กินนมผสม

น้ำหนักที่ขึ้นช้าในวัยทารกมีความสัมพันธ์กับการไม่เป็นโรคอ้วนเมื่อโตขึ้น สาเหตุส่วนหนึ่งอาจเนื่องจาก มีสารในนมแม่ที่ช่วยตอบสนองต่อฮอร์โมนอินซูลินได้ดีกว่านมผง ทำให้มีการสะสมไขมันน้อยกว่า

 

3. น้ำนมแม่มีพลังงานและโปรตีนต่ำกว่านมผสม

การกินนมของทารกในปริมาณที่เท่าๆกัน เด็กกินนมแม่จะไม่มีการสะสมพลังงานที่เหลือเป็นไขมันต่างจากเด็ก ที่กินนมผสม ที่จะมีการสะสมของไขมัน จากปริมาณที่ได้รับเกินต้องการทำให้เกิดโรคอ้วนได้ง่ายกว่าเด็กที่กินนมแม่ จะสะสมไขมันได้น้อยกว่า

 

4. เด็กที่กินนมแม่และนมผสมมีการตอบสนองต่อฮอร์โมนอินซูลินแต่งต่างกัน

ทารกที่กินนมผสมจะมีระดับอินซูลินในเลือดหลังอาหารสูงกว่าเด็กที่กินนมแม่เนื่องจากได้พลังงานมากกว่า ทารกที่กินนมแม่ เทียบเท่ากับการกินขนมหวานเพิ่มโดยไม่จำเป็น พลังงานส่วนเกินนี้ต้องใช้ฮอร์โมนอินซูลินไปเปลี่ยน ให้เป็นเซลล์ไขมันเก็บสะสมไว้ มีผลต่อการพัฒนาเซลล์ไขมันในระยะทารก

 

5. พฤติกรรมการบริโภคผักผลไม้

เด็กที่กินนมแม่เมื่อโตขึ้น พบว่า สามารถรับประทานอาหารได้หลากหลายกว่า โดยเฉพาะพวกผักผลไม้ เพราะรสชาติของนมแม่มีการเปลี่ยนแปลงตามอาหารที่แม่กิน ทำให้เด็กปรับตัวกับอาหารสชาติต่างๆได้ดีกว่า